Φυλαχτάρια

Λόγω των πολλών βροχοπτώσεων υπάρχει στη φύση επάρκεια γύρης και νέκταρος. Είναι μια χρονιά διαφορετική από όσες ξέραμε μέχρι σήμερα. Η φύση είναι καταπράσινη και τα μελίσσια τρέχουν. Πριν από μια βδομάδα έβαλα σε μερικά μελίσσια πατώματα με άκτιστες κερήθρες. Έγιναν όλα κάτασπρα. Στο συγκεκριμένο μελίσσι που δείχνει η παραπάνω εικόνα του έβαλα εννέα φύλλα κερήθρας, Όπως βλέπετε το μελίσσι αφού έκτισε όλες τις κερήθρες, ήθελε να καλύψει το κενό που θα καταλάμβανε η δέκατη κερήθρα.

Έφτιαξε λοιπόν μία τεράστια γλώσσα που ξεκινούσε από το καπάκι της κυψέλης και κατέληγε στον εμβριοθάλαμο, καλύπτοντας έτσι το κενό που υπήρχε.

Σε αυτές τις περιπτώσεις το μελίσσι κτίζει πάντα κηφηνοκερήθρες.

Η βασίλισσα στην συνέχεια το γέννησε.

Όλη η κερήθρα έχει αυγά και προνύμφες κηφίνων.

Είναι αυτό που σας έλεγα σε προηγούμενη ανάρτηση μου. Όταν τα μελίσσια δεν έχουν κερήθρες, δεν σμηνουργούν αλλά φτιάχνουν δικές τους και προσπαθούν να καλύψουν το κενό της κυψέλης.

Ο πρίνος.

Ο πρίνος ή πουρνάρι ή πρινάρι ή κατσοπρίνι, είναι μερικές από τις ονομασίες του που συναντούμε σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος.
Είναι δένδρο πολυετές με βαθύ πράσινο χρώμα. Οι νέοι βλαστοί έχουν ανοιχτό πράσινο χρώμα και είναι πολύ μαλακοί. Τους τρώνε οι κατσίκες.

Όταν είναι ανθισμένος τα λουλούδια του είναι σε ταξιανθίες, και έχουν κιτρινοπράσινο χρώμα।

Είναι γυρεογόνο φυτό, Η γύρη του έχει κίτρινο χρώμα με γλυκιά γεύση.

Θεωρείται ότι είναι ένα από τα καλύτερα μελισσοκομικά φυτά.

Ανθίζει την άνοιξη μαζί με το φασκόμηλο. Η ανθοφορία του κρατάει πολύ λίγο και καταστρέφεται εύκολα από τις κακές καιρικές συνθήκες.

Είναι είδος που αντέχει στην ξηρασία και γενικά σε περιοχές με ξηροθερμικά κλίματα.