Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

Ένας κάκτος

Ένας κάκτος αγκαθωτός,
μου στολίζει το μπαλκόνι.
Στην ομορφιά μοναδικός,
μα αστεία δε σηκώνει.
Σε μια γωνιά παρατημένος,
κι από όλους ξεχασμένος.
Δεν φαινόταν διψασμένος,
κι ας μην ήταν ποτισμένος,
βρέθηκε λουλουδιασμένος.



Μην αποπειραθεί κανείς,
μα ούτε καν να το σκεφτεί,
λουλούδι να του κόψει.
Τα αγκάθια του είναι κοφτερά
και θα το μετανιώσει.

Αν θα του ρίξεις μια ματιά,
σου κλέβει αμέσως την καρδιά.
Τα αγκάθια του σαν τα καρφιά,
και τα λουλούδια σαν χωνιά,
έχει περίσσια ομορφιά.



Κρίμα................................... είναι άδικο

Μια μέρα μόνο να κρατά,
να σου μαγεύει την καρδιά.

Σβήνει ο ανθός και δεν κοιτά,
πού πάει η τόση η ομορφιά.