Ο ασφόδελος.

Ανήκει στην οικογένεια των Λειλιϊδών (Liliaceae). Φυτρώνει σε ακαλλιέργητα μέρη και κατά μήκος των δρόμων. Τα φύλλα του είναι μακρόστενα, ταινιόμορφα και σαρκώδη. Το φυτό φέρει όλα τα φύλλα στη βάση του. Στο έδαφος υπάρχουν κόνδυλοι όπως οι πατάτες. Από την καρδιά των φύλλων βγαίνει κατά τα μέσα του Φλεβάρη με αρχές του Μάρτη, ένα στέλεχος που από την μέση και πάνω καταλήγει σ' ένα σύνολο με άνθη αρκετά εντυπωσιακά κωδωνοειδή – αστεροειδή, λεπτά με έξη πέταλα.Τα άνθη του περιέχουν νέκταρ και γύρη.
Είναι ένα αξιόλογο μελισσοκομικό φυτό. οι παλιοί μελισσοκόμοι χρησιμοποιούσαν τα ξηρά στελέχη του όταν έκαναν τις παραφυάδες στα πήλινα διψέλια. Έβρισκαν ίσια στελέχη τα έκαναν σταυρό και τα τοποθετούσαν μέσα στο διψέλι, έκοβαν την πίτα με γόνους μαζί με τις μέλισσες και την τοποθετούσαν μέσα στο διψέλι μετά το σταυρό. Ο σταυρός κρατούσε την πίτα όρθια και δεν έπεφτε. Πιο αναλυτικά: Έβαζαν πρώτα το σταυρό μετά την πίτα μετά δεύτερο σταυρό και ου το καθεξής.
Στα παιδικά μας χρόνια φτιάχναμε ανεμόμυλους με τα με τα ξηρά στελέχη του ασφόδελου και τους βάζαμε στα αλώνια και βλέπαμε την διεύθυνση που φυσούσε ο άνεμος.


Κατά την μυθολογία αποτελούσε έμβλημα του θεού Διόνυσου. Οι Αρχαίοι Έλληνες το είχαν σαν σύμβολο πένθους και όπως αναφέρει ο Όμηρος στην «Οδύσσεια» έσπερναν τον ασφόδελο στους τάφους, γιατί νόμιζαν ότι οι ψυχές τρέφονταν με τους κονδύλους τους. Τα λουλούδια του αποτελούσαν πρότυπο λησμονιάς.